Wszedł do pokoju, rozpuścił włosy, Rozebrał się do bielizny i ubrał się w swoje tradycyjne ciuchy - Od razu lepiej - Zszedł na dół i odpalił auto.

Zaśmiał się, włączył muzykę i ruszył do Londynu. Gdy tylko wyjechali poza teren szkoły podgłośnił muzykę i przyspieszył na maxa

-Dobra, dzięki za wycieczkę...
Powiedział z uśmiechem
-Ja będę spadał do swojego pokoju...
Jako iż nie chciało mu się iść najpierw do akademiku, a potem na piętro, rozłożył skrzydła i poleciał do swojego pokoju.

Wszedł, przebrał się, wziął laptopa i do lasu

Szedł za Willem, właśnie kończył papierosa, rzucił go gdzieś  w trawę.
Za oknem zauważył Penelopę
-Kurwa!- wzdrygnął się...

Artur napisał:

Szedł za Willem, właśnie kończył papierosa, rzucił go gdzieś  w trawę.
Za oknem zauważył Penelopę
-Kurwa!- wzdrygnął się...

-Co jest ?

-Spoko...
Użył otwieracza do butelek. Zaczął pić.

Rozglądał się dookoła, chciał się upewnić, że jej nie ma.
Spojrzał z niechęcią na butelkę, powąchał wylot i na jego twarzy pojawił się grymas.
Wzruszył ramionami i uchylił porządny łyk.
- Uch, jak ty możesz to pić- zamlaskał- wygląda lepiej, niż smakuje...
Odłożył butelkę na schodach, na których zasiadł wcześniej

Artur napisał:

Rozglądał się dookoła, chciał się upewnić, że jej nie ma.
Spojrzał z niechęcią na butelkę, powąchał wylot i na jego twarzy pojawił się grymas.
Wzruszył ramionami i uchylił porządny łyk.
- Uch, jak ty możesz to pić- zamlaskał- wygląda lepiej, niż smakuje...
Odłożył butelkę na schodach, na których zasiadł wcześniej

-Wiem...
Opróżnił butelkę.

- Hehe... Dziwne, że o to pytasz. W pewnym sensie... Przespałem się z "nią"- pokazał dłońmi
gest cudzysłów
Podsunął mu swoją butelkę
- Chcesz moje piwo?

Ostatnio edytowany przez Artur (2013-11-23 20:06:25)

- Ach... Nie, chyba nie zrozumiesz...- rzucił słowa, spoglądając się na butelkę
Przemógł się i uchylił z niej porządnego łyka, może nachlanie się przestanie
powodować te cholerne wizje.

- Niechcęcięwprowadzaćwzawiłościorazzależnościbytów,takzwanychiluzji,któretrzebapotraktowaćbardzoabstrakcyjnie...- powiedział jednym tchem i spojrzał się na niego
- To taka nudna lekcja fizyki, wiesz...- powiedział, odwołując się do iluzji

Uśmiechnął się do siebie.
- Jean... Jej imię brzmi podobnie do nazwy spodni -jeans'ów... Ale nie o to pytasz...
Jean... Nie mieliśmy okazji porozmawiać na dłużej... Ale jest rozsądna, miła i... Raczej spokojna
Zamilkł na chwilę, musiał pozbierać myśli
- Sonea... Coś jest z nią nie tak, to znaczy... Z osobami, które są z nią jakoś powiązane...
Spojrzał na Willa, dopatrując się w jego oczach jakiegokolwiek zrozumienia. Dla większości ludzi zwykle gadał "od rzeczy"...

Ostatnio edytowany przez Artur (2013-11-23 20:25:45)

- Gdybym ja to wiedział... Czekaj...- podniósł się z ziemi i stanął twarzą w twarz
z Williamem
- Czy przeszkadza ci dotyk innych mężczyzn?- spytał

Ostatnio edytowany przez Artur (2013-11-23 20:34:18)

Chwycił jego głowę z dwóch stron w dłonie, przysunął się do niego, musiał stanąć na palcach, bo był
niższy. Pochylił głowę i zetknęli się czołami.
Przez pierwsze parę sekund nic się nie działo, jednak po chwili
do głowy Williama wniknęło uczucie bólu i obraz posiniaczonej dziwczyny w pokoju.
Artur ścisnął mocniej jego głowę i stęknął, jakby z bólu.
Potem William zobaczył, jak jakaś kobieta bije się z inną, następnie usłyszał głos dziewczyny:
" Taka kurwa jak ty, nigdy nie znajdzie chłopaka, ani przyjaciół..." dobiegł go jeszcze głos jakiejś kobiety:
" Jesteś skończonym zerem!"
Dalsze wizje były jeszcze bardziej niezrozumiałe...
Dźwięk tłuczonego szkła...
Biały fartuch...
Ciasto, uderzenie chochlą w rękę...
Błysk noża i zagłębienie się go w ludzkim ciele...
Samotna dziewczyna na tle księżyca...
Artur  zelżał uścisk na Willu, jednak stał wryty, z przerażonym spojrzeniem utkwionym w jeden punkt...

Stał jak wryty, w tej samej pozycji, z jego oczu popłynęły łzy.

Chwycił go za ręce, spojrzał na niego nieprzytomnym wzrokiem (było to dość psychiczne)
Po chwili oddech mu się wyrównał, oczy "oprzytomniały", puścił jego ręce.
Nogi mu zmiękły i wywalił się na dupsko. Podsunął się pod ścianę i otarł łzy.

Spojrzał na niego zdziwiony
- Jaka wizja?...- rzypomniał sobie- Ach, ta...
- Może i rozumiem te wizje nieco lepiej od ciebie, ale... Sam nie mam bladego pojęcia.
To były wspomnienia Jean, wspomnień Sonei. Przez przypadek Jean mi je dała, gdy
uścisnęliśmy sobie dłonie. Chyba reprezentują coś co stało się jej kiedyś... Sonei...
Wybacz, jeśli poczułeś się nieswojo...

- Pytałeś mnie, o co chodzi z tym, że z Soneą jest coś nie tak...
Spojrzał na niego
- Więc przedstawiłem ci to, co ująłem w te słowa... Te wizje pochodzą
z jej głowy, ja określiłem je w sposób, mówiąc, że "coś jest nie tak"...
Nie wiedziałem, jak inaczej...

- Nie!... Nie, nie idź...- powiedział

- Ja... - chyba wolał skłamać i tak zrobił
- Ja mam złe przeczucia, nawet jeśli się spytasz to myślisz, że ci odpowie?

- Prawdę? Powiedziałem przecież...- cofnął się

- Myślisz, że jeśli byś ją zrozumiał, to bym ci jej nie powiedział?...- spojrzał się za okno
- Ja...Próbowałem...- głos uwiązł mu w gardle

- Znowu to samo...- załamał ręce, zazwyczaj, gdy ktoś go nie rozumiał ucinał rozmowę,
jednak teraz nie chciał.
Nerwowo myślał, jakby to ująć w słowa
- Nie da rady... Nie zrozumiesz... Coraz mniej osób to potrafi...Nie wiem jak ci to
powiedzieć... - powiedział zdołowanym tonem