Westchnęła
-Skoro ci tak zależy...Ale w razie gdyby ktoś o mnie pytał, to nie znasz żadnej takiej...-powiedziała powoli zdejmując kaptur

-Ugh...-zdjęła kaptur ukazując całą swoją twarz oraz kocie uszy

Wyciągnęła dłoń z płomieniem w jego stronę
-Powiedz tak jeszcze raz a cię spalę żywcem!

-Czy ja wieeem...-mruknęła zakładając znów kaptur.

-Średnio mnie obchodzi kim jesteś...-mruknęła przewracając oczyma. Po chwili westchnęła - Taiga. Ale jeśli dowiem się, że komuś je zdradziłeś to stłukę cię na miazgę - syknęła

-Po co? Mam świetną orientację w terenie...A poza tym i tak tu długo nie zabawię...-mruknęła wyglądając przez okno

-Nie, raczej nie - powiedziała wyciągając rękę w stronę puszki z energetykiem. Puszka w mgnieniu oka znalazła się w jej dłoni. Otworzyła ją i wzięła łyka - Uczennicą...? Jakoś nie przemawia do mnie ten tytuł...

-Uh, anioł i takie podejście? Nie ładnie, nie ładnie - zaśmiała się cicho

-Ma się ten instynkt - ziewnęła - Wybacz, ale zrobiłam się śpiąca... - mruknęła. Zmieniła się w kotka

Pokręciła przecząco głową układając się w kłębek na parapecie

Wszedł do biblioteki. Wziął parenaście książek i siadł przy stoliku. Obok siedziała psycholog.
*- Doszły mnie już słuchy, że zacząłeś tu uczyć... Zbyt lajtowo ich traktujesz*
- Skąd wiesz?
*Widziałam. Owy człowiek, którego do mnie przysłałeś jest telepatą. Widzi wspomnienia ludzi i miejsc*
Zrobił wielkie oczy - O, miło wiedzieć. Przyda mi się
*Westchnęła - Nie jestem przeciwna twym planom, ale nie wystawiaj ich na życie poza prawem lub śmierć*
-Oj, nie zamierzam
*- Wiem, ale tylko ostrzegam - uśmiechnęła się - miło znowu Cię tu widzieć - wyszła*

Szedł szybkim, a zarazem cichym krokiem przez korytarz, skręcił w lewo, potem w prawo i prosto do gabinetu. Nikt go nie słyszał i nie widział, trwała lekcja... a raczej miał nadzieję, że nikt go nie widział. Słuchał dobrego metalu, Rammsteina, obawiał się, że głosy z sal mogą znów "to" zacząć, więc włączył głośniki na maxa i starał się skupić na piosence i przestać myśleć o całym wydarzeniu.
Schował ręce w kieszenie i szedł ze wzrokiem wbitym w podłogę

Ostatnio edytowany przez Artur (2013-11-19 13:22:17)

Zdjął słuchawki z uszu
- Przepraszam..- zamknął za sobą drzwi i stał patrząc w podłogę

Podszedł i usiadł na fotelu, podniósł swoje oczy i spojrzał niepewnie na panią psycholog.
Miała piękne długie orzechowe włosy, matową, rumianą cerę i ciemne oczy, była ubrana w zielony sweter, który idealnie komponował się z jej włosami. Była piękna...
Opuścił wzrok, zapomniał, że potrafi ona czytać w myślach...

Spojrzał się za okno.
- Ja... To się zaczęło..- zamyślił się- To już trwa od paru tygodni. Przechadzając się po korytarzach, albo siedząc na lekcji miewałem takie... Takie myśli, obrazy, które nie pochodziły ode mnie- wzruszył ramionami- Trochę mnie to zaniepokoiło, ale pomyślałem, że to tylko moja wyobraźnia... Aż do wczoraj... Wtedy, to się stało- zamilkł i spojrzał jej w oczy- czy... co się dzieje ze mną?

Patrzył z zainteresowaniem co robi psycholożka
- Czyli.. To jest...

Wzdrygnął się, gdy usłyszał znowu jej głos, ale w głowie... Przypomniały mu się wizje, które wczoraj czuł wszystkimi zmysłami.
Pokręcił głową.
- Tak, ale... To niemożliwe, nikt z mojej rodziny nie jest telepatą, czy... Kimś podobnym- patrzył jej w oczy

- Nie... Nie jestem pewien. Wczoraj nie mogłem nawet się uspokoić... Po prostu nie byłem sobą, a raczej strzępkiem swojej świadomości, który latał gdzieś w wirze z tymi wspomnieniami...- powiedział nieco głośniej

Spokojnie spróbował wyobrazić sobie pokój... Stanęła przed nim biała izebka, z nowoczesnym białym fotelem, szerokim łóżkiem i toaletką po lewej... Przed sobą miał drzwi, też białe...
Widział pokój, lecz myślał jednocześnie o innych rzeczach, które raz po raz odrywały go od wizji pokoju
Westchnął- Nie mogę...

Spróbował raz jeszcze.
Teraz jednak skupił się tylko i wyłącznie na pokoju... Inne wizje słabły i słabły, w końcu zniknęły...
Stał po środku swojej izebki, rozejrzał się, w tle leciała spokojna muzyczka grana na harfie, którą umysłowo sobie stworzył.
Podszedł do jednej ze ściany i jej dotknął, była świeżo pomalowana.
" I co teraz?" spytał, patrząc się w sufit pokoiku

Podszedł do nich i wyciągnął rękę w stronę kulistej klamki... Zadrżał nieco, usłyszał dźwięki zza drzwi, obrócił się i spojrzał w jej oczy...

Chwycił klamkę i zamknął oczy
- Raz... Dwa... - zamilkł - Trzy...
Szarpnął drzwi, światło oślepiło go, po chwili jednak pokój wypełnił się
dźwiękami i obrazami innych osób
Odsunął się nieco.

Spojrzał się po ludziach, którzy chodzili po jego pokoju, zupełnie, jakby go nie widzieli...
Nagle na łóżku leżała kobieta, podszedł do niej nauczyciel i delikatnie się pochylił, wyszczerzył kły
- Nie!...- krzyknął, a wszystkie postaci się na niego spojrzały, wraz z nauczycielem
Powróciły emocje z wczoraj, poczuł się otoczony przez wizje, cofnął się w tył i spojrzał na podłogę

"- Ale oni są... wszędzie.."- spojrzał na panią psycholog, a potem po wizjach, które zaczęły się do niego zbliżać
"Nie... O-one" spojrzał się po zbliżających się ludziach, bał się ich.
Niespodziewanie każda zaczęła się uśmiechać i diabelsko rechotać

Ostatnio edytowany przez Artur (2013-11-19 14:59:02)

" Ja... Ale, jak pani to?.." spytał zdziwiony gdy wszystkie wizje zostały po prostu wypchnięte przez nią.
- " Ja, nie chcę.." powiedział patrząc jej w oczy i unikając spojrzenia wizji