- Jean... Nie zrozumiesz, zrób przejście.- powiedział usiłując odzyskać równowagę po popchnięciu
- Muszę to zrobić, przesuń się!- spojrzał na nią wzrokiem mówiącym "nie chcę ci zrobić krzywdy",
a zarazem " jednak zrobię ci ją, jeśli mnie zmusisz"

Zauważył co Artur chcę zrobić, i podszedł, lekko chwiejnym krokiem do niego. Położył mu dłoń na ramieniu.
-Spokojnie, nie rób tego...

Spojrzał się po twarzach innych
"Czy oni do reszty stracili rozum?!"
- Czy wy nie rozumiecie? Albo ona, albo my!Przejście!

- Dobrze zatem... - odszedł od strony klifu i ułożył Penelopę na ziemi.
Odwrócił się do reszty plecami i chwytając jej głowę za czoło i podbórdek...

Podniósł się biegnąc w stronę przeciwną od Crisa i Jean
Pomasował się po obolałym karku
- Popierrrdoliło?!- wydarł się wściekle.
Wyjął pustą fiolkę i roztrzaskał ją w dłoniach (trochę się pokaleczył, ale tam...) Chwycił w lewą dłoń wwpierwszy lepszy kawałek i wyrył nim
wzór po pentagramie. Skierował zakrwawioną dłoń w stronę Crisa i Jean
- Odsuńcie się, nie chcę wam zrobić krzywdy!

- Dajcie mi ją, nie zrozumiecie, pizdy... No dobra- rzekł gniewnie
- Dawać tę kurwę, albo poodpierdalam jebane, kurwa, członki!!!- nastąpiła kolejna wiązanka przekleństw. Artur zdziwił się,
jak naprawdę ubogi w przekleństwa jest język angielski

Poczuł ostry ból wokół szyi .
Zaczął się szamotać i sypać nieco.
- Puść mnie , sukinkocie!- warknął gniewnie, próbując bezskutecznie rozpiąć ciasno opoleciony łańcuch.
Wtem przypomniał sobie pewne zaklęcie z książki
- Quarl d'moor Alvannah...- zdołał wysapać.
Przyłożył dłoń do ziemi.
Ta zakryła się nienaturalnym cieniem, tworząc ciemny krąg wokół Artura.

"Już dość... Wystarczy..." pomyślał
- Zabijesz mnie, jeśli nie puścisz...
Czarne koło zaczęło się powoli rozszerzać, Artur zaczął opadać z sił.
Próbował coś wymówić, jednak nie miał już powetrza w płucach.

Nic nie zrobił nie wiedząc o co chodzi

- Nieeeee!- łańcuch, który leżał teraz dokładnie w środku czarnego koła
zaczernił się i zardzewiał. Począł łamać się jak lód, spod niego
wyłoniła się długa ręka, potem następna, jednak po chwili srebrny łańcuszek... A raczej to, co z niego zostało
rozproszył czerń wokół siebie, ucinając tym samym dłonie i kończyny
najprawdopodobniej demonów.
Artur zaczął pluć jasną krwią, jej krople, które uderzyły
głucho o ziemię tylko podsycił gniew demonów.
Z cienia zaczęły wyłazić węże, olbrzymie pająki, krwawe zmory i wściekłe upiory i koszmary, których istnienia nawet w najciemniejszych
zakamarkach ludzkiego umysłu nie dało by się doszukać.
Powietrze wokół zakryło się karmazynowym dymem, a portal wreszcie zamknął, bo
Arturdał radę wypowiedzieć inkantację. Dużo go to jednak
kosztowało. Cały nienaturalnie posiwiał, a oczy zbieliły mu się.
Część bestii ruszyła w stronę świata, ciesząc się z wolności,
inne stwory, przypominające harpie zleciały z klifu.
Część najokropniejszych i najpodlejszych ruszyła w stronę Crisa i innych oraz próbowały zaciekle dosięgnąć Artura, by rozszarpać go
swoimi szpoiskami. Ten wisiał w powietrzu zemdlały.

Poczuł, jak coś głęboko tnie jego ciało, rozrywa ramię i wręcz mieli mięśnie. Na szczęście był mocno nieprzytomny, więc obudził się dopiero
pod koniec tortur.
Leżał na ziemi, przez chwilę nie mógł złapać powietrza,
najwyraźniej musiał mocno pieprznąć się w plecy po upadku... Usłyszał skrzekot.skrzydlatego demona i zaczął ciąć go kawałkiem szkła,
gdy oderwał swe plecy od ziemi, poczuł inny ból.
Dziesiątki małych igiełek wbijających się w głąb jego ciała przez żebra.
Los chciał że upadł na wcześniej pobitą fiolkę...

Na zasmarzanie zadu przez światło Nr4, wypuścił Soneę i dał szansę ucieczki Crisowi
Nr5 porządnie oberwał od noży.

Nr1 próbował przedrzeć się przez kopułę żyletek. Bezskutecznie. Całą rękę miał pociętą.
Nr2 podleciał do Nr4. Coś zaskrzeczał, na co Nr4 wypuścił Penelopę i pobiegł do Crisa, który stał niepewnie.
Nr2 odciągnął ją od Nr4.
Nr3 podbiegł do Jean, Kopnął ją w brzuch i chwycił za szyję.
Nr5 ruszył taranem na Willa.

Cris odskoczył i upadł na ziemię. Żyletki rozprysły się. Parę wbiło się w Nr1, Crisa, Soneę , Nr4 i Nr3, który zasłonił niechcący Jean.
*Jean wypuszczona przez Nr3 skuliła się na ziemi. Oczy zaszły jej łzami. To ją wszystko zbyt bolało.*
°Penelopa lezała bezwładnie, ciagnięta przez Nr2°

Wyjął jeden nóż, trochę większy od tych do rzucania, i zszedł z drogi Nr5, który biegł na niego taranem. Gdy ten koło niego przebiegł, ten się na niego rzucił i chciał mu wbić nóż w serce.

Zauważył że skończyły mu się noże, popatrzył na klif i wpadł na pomysł. Podszedł do krawędzi klifu i gdy przeciwnik był kawałek od niego ten podskoczył najwyżej jak mógł i podleciał jeszcze jakieś dwa metry w powietrze.

-Kurwa mać !
Powiedział spadając w dół.
-A co mi tam... I tak nic więcej nie zrobię...
Powiedział i wbił z całej siły palec w oko przeciwnika.

William nie zniesiony za bardzo w dół przez demona, doszybował na brzeg klifu. Skoczył na grzbiet Nr4 i zaczął bić go po głowie

Rozejrzał się
-To był zły pomysł...
Nie miał przy sobie noży, był zbyt zmęczony by walczyć i nie miał siły używać magii...

Wziął sztylet i wbił go w Nr1(ten z mieczem)

Kryswini napisał:

Nr4 pierwszą głową zatakował Crisa, Nr1 dostał sztyletem w łydke. Tak trochę przyklęknął i spróbował ciąć

Odsunął się, lecz czubek ostrza przejechał mu po twarzy, zostawiając dość dużą ranę(będzie miał bliznę jak ten Will z drugiego wymiaru). Gdy ogarnął co się właśnie stało, zrobił się cały czerwony ze złości
-O nie, teraz to dostaniesz wpierdol, tak zniszczyć mi twarz...
Nic nie widział na jedno oko które zalała mu krew i strasznie zły rzucił się na Nr1. Bił go pięściami i kopał(a miał glany).

Poleciał do tyłu i się przewrócił. Po chwili wstał.
-Tobie też dam wpierdol
Zabrał miecz Nr1 i wziął zamach zza głowy na przeciwnika

Ustawił miecz pod takim kontem, że Nr4 leciał idealnie na czubek miecza.

Z powodu utraty krwi i zmęczenia, padł na ziemię i zemdlał.

Leżał na ziemi.
Z jego ust ciekła krew Oddech miał
płytki i wolny, właściwie prawie zanikł.
Poza paroma nowymi siniakami, po
tym jak demon cisnął nim i zakrwawionej prawej
ręki cały był trupioblady, niemalże jak swoje białe włosy.
Oczy były na wpół zamknięte, już dawno zaschły w nich łzy...

Nadal leżał, z ust pociekło nieco więcej krwi, jednak oddech
nieco wzmocnił się.
Usiadł i odkaszlał jeszcze trochę krwią.
Rany w ciele się jako tako zaskrzepiły teraz wystarczy tylko ich nie pogłębiać, a może przeżyje do jutra.
Spojrzał na Willa.
- Kto ci tak rozjebał ryja?...- spytał nieprzytomnie

"Dojść do siebie..." pomyślał
Wtem przypomniał sobie o Penelopie.
Zobaczył ją, leżącą nieopodal.
Powoli zaczął się czołgać w jej stronę.